حمیده برمکی در ۴ جنوری سال ۱۹۷۰ دیده به جهان گشود. بعد از سپری نمودن تحصیلات ابتدایی خویش در مکتب آریانا طی سالیان (۱۹۷۷-۱۹۸۸)، به ادامه تحصیلات خویش در دانشکده حقوق و علوم سیاسی در دانشگاه کابل پرداخت و در سال ۱۹۹۰ فارغ دوره لیسانس گردید. نتایج چشمگیر وي، او را قادر ساخت تا منحیث یکی از نخستین زنان افغان در سیستم قضایی افغانستان ایفای وظیفه نماید. او تحصیلات عالی خویش را به سویه ماستری در رشته انکشاف، ابتکار و تغییر از دانشگاه بولنگای ایتالیا به اکمال رسانید. حمیده برمکی تسلط کامل بر زبان های دری، پشتو، عربی و انگلیسی داشت. در جمعه ۲۸ جنوری ۲۰۱۱ حمیده برمکی همراه با شوهر و چهار فرزند خویش در حمله انتحاری در کابل به شهادت رسید.

حوزه اساسی علمی مورد علاقه ای حمیده برمکی موضوعات بنیادین حقوق مدنی بود. او یکی از معدود حقوقدانان افغان محسوب می گردید که دارای تحصیلات وسیع در هردو بخش از منابع حقوق اسلامی و رومن ژرمنیک دارا بود. آثار بجا مانده از او مشمول مقالات چاپی متعدد و کتب به زبان های ملی و بین المللی می باشد. درکنار سوابق علمی او، حمیده برمکی از سنین قبل در رابطه به حقوق بشر نقش فعال را اجرا نموده بود و از قبل بحیث گوینده در رادیو تلویزیون افغانستان طی سالیان (۱۹۸۵-۱۹۸۷) علایق خاصی در رابطه به رشد حقوق زنان داشت. در اواسط جنگ های داخلی، وی مقاله ای را تحت عنوان ” نقش زنان در بازسازی اجتماعی افغانستان” در (مجموعه افغانستان فردا، ۱۹۹۳) نوشت. وی امور علمی خویش را همراه با فعالیت های مجدانه، غیر خشونت آمیز سیاسی خویش در راستای رشد حقوق قشر آسیب پذیر جامعه ای افغان پیوسته تلاش می نمود.

بعد از سقوط دوره طالبان، وی توانست در محلات عامه کار نماید و بزودی به پست های مهمی نیز نایل آید. وی بحیث یکی از اعضای شورای زنان در دانشگاه کابل، بحیث نماینده در لویه جرگه اضطراری در سال ۲۰۰۲ و جرگه صلح در سال ۲۰۰۹ خدمت نمود. وی نهاد حقوق بشری خویش را تحت عنوان “موسسه خدمات حقوقی خراسان” در سال ۲۰۰۹ بنیاد گذاشت. هدف بنیادی موسسه  در جهت ارتقای سطح آگاهی شهروندان از حقوق شان و عرضه خدمات حقوقی رایگان به زنان و سایر اقشاری در حاشیه، نهفته بود.

از مارچ ۲۰۰۸ الی درگذشت وی، حمیده برمکی بحیث نماینده کشوری در انستیتوت حقوق عامه مقایسوی و حقوق بین الملل ماکس پلانک ایفای وظیفه نمود. وی مشترکاً همراه با یک تیم از محققین افغان – جرمن ابتکار و اجرای پروژه های متعددی را به هدف نو سازی نهاد های قضایی کشور بخصوص ستره محکمه افغانستان، انکشاف فرهنگ علمی در علوم حقوقی به سطح بین المللی، و در عرصه انکشاف قوانین موجوده تلاش نمود. علاوتاٌ، حمیده برمکی به حیث هماهنگ کننده پروژه با انستیوت بین المللی مقایسوی فرانسه بنام Pour les Etudes ، مسوول دیپارتمنت حقوق و علوم سیاسی در مرکز ملی تحقیقات و پالیسی (۲۰۰۶-۲۰۰۸)، مشاور حقوقی مرکز تحقیقات و ارزیابی افغانستان (AREU) در سال ۲۰۰۶، مسوول برنامه آگاهی دهی حقوق اسلامی زنان در آسیا فوندیشن ۲۰۰۴، مدیر برنامه در شورای حقوقدانان زنان افغان (۲۰۰۳-۲۰۰۴)، عضو UNIFEM جندر و کمیسون حقوق (۲۰۰۳-۲۰۰۴) نیز ایفای وظیفه نمود.

حمیده برمکی در سال ۲۰۰۹ با حفظ مسوولیت‌های خود در انستیتوت ماکس پلانک، به حیث کمیشنر حقوق اطفال در کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان انتخاب گردید. با موقعیت جدید خود او نه تنها در داخل کشور بلکه ازشهرت گسترده به سطح بین‌المللی برخوردار گردید. حمیده برمکی عمیقاً در مورد آسیب‌پذیری اطفال در کشور جنگ زده افغانستان نگران بود. به ولایات مختلف سفر نموده تا با کارمندان کمیسیون حقوق بشر مشوره نموده و قضایا را تحقیق نماید، پژوهش‌ها را راه اندازی نموده و به‌طور آشکارا از دولت انتقاد نمود. یکی از نتایج مطالعات نشاندهنده افزایش روزافزون سوء استفاده از اطفال بود. بلافاصله بعد از انتشار آن، حمیده برمکی اولین کار مشترک بین انستیتوت ماکس پلانک و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان را که برگزاری ورکشاپ در رابطه به حقوق زن و کودک بود، در یکی از مناطق افغانستان آغاز کرد.کار او برای پایان دادن به استخدام اطفال توسط پولیس و سوء استفاده جنسی از کودکان توسط مقامات نظامی، بسیار مؤثر بود. در همین حال، مبارزه وی در برابر استخدام اطفال زیر سن قانونی توسط نیروهای امنیتی که بیشتر مورد آزار و اذیت قرار میگیرفتند و همچنان عمل سؤ استفاده جنسی از کودکان بسیار مؤثر تمام شد.

حمیده برمکی همچنان در مورد ازدواج اطفال بسیار نگران بود. یک روز بعد از شهادت وی قرار بود تا تفاهم نامه با ستره محکمه به منظور حمایت از حقوق دختران به امضا برساند. حمیده برمکی در بحث‌های جاری در رابطه به قوانین عرفی در نظام قضایی کشور، موضع روشن اختیار نموده بود. براساس تجارب خود در بسیاری قضایا، او به شدت از نظام قضایی مدرن به سیستم اروپا، تا زمان که جنگ داخلی وجود داشته باشد، حمایت می‌کرد و مخالف رسمی شدن سیستم حل تعارضات مانند جرگه که معروف به چشم پوشی از حقوق بشر به خصوص حقوق اطفال و زنان است، بود.